اول از همه سلام :) بابت اینهمه نبودن یک عدد نادمِ معذرت خواهَم ^^
یه سری اتفاقاتی افتاد واسم که همشون یا واسم ناراحت کننده بود یا استرس آور .
اولیش این بود که نتونستم جلوی این ناحقی هایی که میشد تو کلاسمون سکوت کنم! تونستم دوستیمونو نادید بگیرم (!) ممکنه بگین دوستات بودن :)) ولی متاسفانه من فقط دوستشون بودم . جزوه ؟ کتاب ؟ سوال ؟ برگه میخوای تصحیح کنی نمره اضافه ؟ امشب تنهام میترسم بیا خونمون ؟ برامون کد درس ها رو بفرست ؟ با استاد حرف بزن امتحانو کنسل کنه ؟ تمرینا رو نوشتی ؟ سر امتحان از برگه ت عکس بگیر بفرست (!) فلان سوال جوابش چی میشه ؟ میری آب بخری ؟ میری یه چیپس بگیری ؟ و . و
اینا "وظایف" من بودن :)) بله "وظایف" !
وقتی دیدم سر جلسه امتحان ترم که واسش اوووونقد زحمت کشیدم اونوقت یه نفر از اول تا آخر امتحان رو زااارت از رو گوشیش مینویسه نتونستم دهنمو ببندم و سکوت کنم حس کردم تلاشم داره پایمال میشه ! حس کردم عه ؟ اینجوریه ؟ اصلا شاید بهونه ای بود واسه به هم زدن دوستیم با 5 نفر که نبودشون تو زندگیم بیشتر به نفعم بود تا بودنشون :))
کسایی که بعد از مواجهه با همچین چیزی اومدن و تو گروه کلاسی جلوی 28 تای دیگه اونقد نیش و کنایه زدن و من باااازم به احترام دوستی ای که داشتیم سکوت کردم ! کسی که من شاید 2 بار یا ته ته تهش 3 بار خونشون غذا خوردم که دوبارشم خودم غذا برده بودم یا چیزمیز خریده بودم :)) ، برگشت تو گروه گفت حیف نون و نمک ! انگار غذای منو اون میداده :))))
یه حس آزادی از یه شرایط بد رو دارم الان !
به استادمون گفتم باهام دشمن شدن و بقیه بچه ها رو هم همراه کردن با خودشون . میخوام برم ازین دانشگاه. گفت وای !!!! میخوای خودتو بخاطر یه مشت حرف مفت زن در به در کنی ؟ هیچ جا نمیری !
و خب با اینکه دیگه تو کلاسمون فقط دوتا دوست دارم ، حداقل استاد پشتمه :) و همچنین خرس قهوه ای 3>
درباره این سایت